معرفی و دانلود کتاب پیش از آنکه قهوه ات سرد شود اثر توشیکازو کاواگوچی رایگان به همراه خلاصه کتاب

تابستان آن سال، موج گرمایی ژاپن را فراگرفته بود. درجۀ دما دائماً در سراسر کشور اعلام می‌شد. هر روز تلویزیون از هوای غیرعادی می‌گفت و غالباً به گرمایش جهانی اشاره می‌کرد. فوساگی مرخصی گرفته و باهم به خرید رفته بودند. روز واقعاً گرمی بود. به‌قدری گرم بود و چنان از این گرما اذیت شده بودند که فوساگی درخواست کرد به جایی خنک پناه ببرند و باهم دنبال جای مناسبی، مثل یک کافه گشتند. مسأله اینجا بود که همه همین فکر را کرده بودند. هیچ‌کدام از کافه‌ها یا رستوران‌های خانوادگی که داخلش قدم می‌گذاشتند، جای خالی نداشتند.

تصادفاً، تابلوی کوچکی را در یکی از کوچه‌های باریک دیدند. اسم کافه فونیکولی فونیکولا بود، مانند نام همان آهنگی که کوتاکه زمانی می‌شناخت. سال‌های زیادی از شنیدن آن آهنگ می‌گذشت، اما همچنان موسیقی آن را واضح به‌یاد داشت. متن ترانه دربارۀ صعود از یک کوه آتشفشانی بود. تصور مواد مذاب سرخ و سوزان در این روز داغ تابستانی همه‌چیز را گرم‌تر به‌نظر می‌رساند و دانه‌های همچون جواهر عرق بر روی پیشانی‌اش شکل گرفته بودند. به‌هر صورت، وقتی در چوبی سنگین را باز کردند و وارد شدند، کافه خنکای مطبوعی داشت. صدای دینگ‌دینگ زنگوله هم آرام‌بخش بود. و با اینکه سه میز دونفره و سه صندلی کنار پیشخان داشت، تنها مشتری آن، زنی با پیراهن سفید بود که در دورترین میز از در ورودی نشسته بود. چقدر خوش‌شانس بودند که چنین جای فوق‌العاده‌ای پیدا کرده بودند.

آب از سطح بالاتر به سطح پایین‌تر جاری می‌شود. این طبیعت نیروی جاذبه است. ظاهراً احساسات هم مطابق با نیروی جاذبه عمل می‌کنند. در حضور کسی که ارتباط نزدیکی با او داری و احساساتت را با او در میان می‌گذاری، دروغ گفتن و دست به سر کردنش کاری دشوار است. حقیقت می‌خواهد جاری شود. این موضوع، به ویژه زمانی اتفاق می‌افتد که سعی داری اندوه اندوه یا نگرانی‌ات را پنهان کنی. مخفی کردن غم از یک غریبه یا کسی که مورد اعتماد نیست، کاری به مراتب آسان‌تر است.

مسأله اینجا بود که همه همین فکر را کرده بودند. هیچ‌کدام از کافه‌ها یا رستوران‌های خانوادگی که داخلش قدم می‌گذاشتند، جای خالی نداشتند. تصادفاً، تابلوی کوچکی را در یکی از کوچه‌های باریک دیدند. اسم کافه فونیکولی فونیکولا بود، مانند نام همان آهنگی که کوتاکه زمانی می‌شناخت. سال‌های زیادی از شنیدن آن آهنگ می‌گذشت، اما همچنان موسیقی آن را واضح به‌یاد داشت.

متن ترانه درباره صعود از یک کوه آتشفشانی بود. تصور مواد مذاب سرخ و سوزان در این روز داغ تابستانی همه‌چیز را گرم‌تر به‌نظر می‌رساند و دانه‌های همچون جواهر عرق بر روی پیشانی‌اش شکل گرفته بودند.

صدای بلند مرد را از جا پراند انگشتانش از نوازش ابروی راست رفت سمت مو‌ها اما بعد چند نفس کوتاه و عمیق کشید به پشتی صندلی تکیه داد و به صورت زن نگاه کرد. چهره‌اش یک مرتبه آرام شد حالت چهره‌اش چنان آشکارا دگرگون شد که زن را شوکه کرد پایین را نگاه کرد و به دست‌های مشت کرده روی دامنش زل زد مرد که نگران زمان بود منتظر نشد زن سرش را بالا بیاورد.

برو روی فومیکو بدک نبود با وجنات خوش تراش و لب‌های کوچکش به ستاره‌های پرطرفدار می‌ماند. مو‌های مشکی نه چندان بلندش؛ می‌درخشید و مانند هاله‌ای نورانی، زینت چهره‌اش بود با وجود لباس‌های ساده‌اش چهره استثنایی‌اش کاملاً متمایز بود. مثل عکس‌های مجلات مد زن زیبایی بود که نگاه هر کسی را جذب می‌کرد بله او ترکیبی از هوش و زیبایی بود. اما چه می‌دانست و چه نه، موضوع چیز دیگری بود.

هفته پیش گورو از فومیکو خواسته بود برای صحبتی جدی به دیدنش برود با پیراهن صورتی کم رنگ، کت بهاری نخودی و کفش‌های سفید پاشنه بلند سر قرار رفته بود در تمام مسیر توجه مردان را به خود جلب کرده بود. این طرز پوشش برای فومیگو تازگی داشت به قدری به کار اعتیاد داشت که قبل از رابطه‌اش با گورو جز کت و دامن، هیچ لباس دیگری نداشت.