معرفی و دانلود کتاب فعل بی وفایی اثر لنا اندرشون رایگان به همراه خلاصه کتاب

هیچ واژه و دستورزبانی برای عاشق شدن وجود ندارد. هرچند بسیاری تلاش‌ها کرده‌اند آن رادر قالب الفبا به نمایش درآورند.

الاف و استر مثل دوچرخ دنده‌اند. چرخ دنده‌ها باهم جفت نمی‌شوند اما یکدیگر را به حرکت درمی‌آورند، پیش می‌برند و در هماهنگی کامل هستند. این چیزی بود که به نظر استر می‌رسید، یک چرخ دنده به خودی خود چیزی نیست جز ابزاری دندانه دار و بی‌حرکت، بی‌هیچ کارکرد و مسیری. اما برای ایجاد حرکت و درک توانایی ذاتی وجود دو چرخ دنده در کنار هم عالی عمل می‌کنند.

زمانی که استر گمان کرد دعوتش به قهوه پذیرفته نشده با این احساس ناخوشایند که نشانه‌ها را بد برداشت کرده عقب نشست. از اینکه جاذبه‌ی آشکاری که میانشان وجود داشت قرار نبود به هیچ ملاقات شورانگیزی ختم شود، اندوهگین شد، سکوتش سبب شد الاف یک هفته بعد با او تماس بگیرد و از استر بخواهد دیداری داشته باشند تا درباره‌ی محتوای نقش او در نمایشنامه صحبتی کنند، نمایشنامه‌ای که استر نوشته بود.

در چند ماه اخیر توی خانه‌اش در استکهلم اولین نمایشنامه‌اش را نوشته بود، نمایشنامه‌ای که قرار بود پاییز بعد در سالن تئاتر وستروس روی صحنه برود. این نمایشنامه مسیر تازه‌ای به زندگی‌اش می‌بخشید، خودش ام اهنوز این را نمی‌دانست.

اسم نمایشنامه «آن سه نفر» بود، برداشتی مالیخولیایی ازرنج‌های عشق، استرنیلسون تلاش کرده بود در نگارش نمایشنامه‌اش از سبک رئالیسم روانشناسانه بهره بگیرد و این دقیقاً همان چیزی بود که به تصور خودش به آن رسیده بود، اما منتقد‌ها اسمش را پوچ‌گرایانه می‌گذاشتند.

نوعی خویشتن داری هوشیارانه در وجودش بود که استر را غرق لذت می‌کرد، مابقی برمی‌گشت به احساس آشنایی، جاذبه‌ی عاطفی، دیدار و ارتباط که هیچ کدام جای سوال یا فکر کردن نداشت. 

در اولین دورخوانی نمایشنامه در ماه اوت بود که با الاف استن یکی از هنرپیشه‌های نمایش آشنا شد. استر پیش‌تر چیزی درباره او نشنیده بود و او را نمی‌شناخت اما بعد از اولین دیدار که یک روز کامل طول کشید حس آشنای لرزش قلبش را تجربه کرد، حتی که مایل نبود سرکوبش کند.

هرچه بود به نگاه الاف مربوط بود که رسوخ می‌کرد به درون استر و خیال رفتن نداشت. خالص، بی‌دفاع و برهنه و به صدای آهنگین و عمیقش به آنچه می‌گفت و آنچه به زبان نمی‌آورد و هیچ مهمی از لب‌هایش خارج نمی‌شد.

استرنیلسون به آن نقطه از زندگی رسیده بود که هر سالروز تولد اثری از خودش به جا می‌گذارد و به اعتقاد خودش این قضیه از زمانی که پاگذاشته بود توی سی و هفت سالگی شروع شده بود. در پنج سال گذشته، چهار جلد کتاب باریک اما متراکم دیگر چاپ کرده بود که دو جلدش شعر‌های غیر تغزلی بود و دو جلد دیگر مطالعات فلسفی.

درمورد عشق کاملاً اهل عمل بود و برای هیچ کدام از پند‌هایی که به گمان خودش بازدارنده به شمار می‌رفت، پشیزی ارزش قائل نبود. دقیق‌تر اگر بخواهیم بگوییم اعتقاد داشت گوش سپردن به این پند‌ها خطر ملالت و اندوه را در پی دارد، خطر یک زندگی منفعل که با ترس از واپس زدگی و شکست همراه است.

پایان نمایشنامه، قابل پیش‌بینی نبود، هیچ چیز قابل پیش‌بینی نیست، آنچه به نظر پیشگویی می‌آید در حقیقت تنها سطح بالایی از آگاهی است نسبت به وقایعی که در گذشته اتفاق افتاده. چیزی که پیش‌تر اتفاق افتاده دیر یا زود جایی، زمانی دوباره اتفاق می‌افتد و این احتمال وجود دارد که آن اتفاق دوباره برای همان شخص روی دهد چرا که آدم‌ها هر کدام الگو‌های خودشان را دارند.

دوستان استر همیشه می‌گفتند، مرد‌ها زن‌هایشان را ر‌ها نمی‌کنند اما در نظر استر تغییر باید از یک جایی شروع می‌شد. هیچ دو آدمی کاملاً شبیه هم نبودند اگر به تلاشش ادامه می‌داد، عاقبت یک روز، چرخ روزگار بنا به میل او به چرخش در می‌آمد.

توانایی الاف در اظهار نظر‌های دقیق، استر را شاد می‌کرد اما این آن چیزی نبود که استر را مجذوب کرده بود، چون شیفتگی امری بدوی است و نه پیچیده و عمیق. عاشق آن‌هایی می‌شوی که بخش‌هایی از وجودت را که با آن احساس راحتی و خودمانی بودن می‌کنی، آزاد می‌گذارند. حال، چه آن بخش‌های وجودت سالم باشند و جه پوسیده، خراش خورده باشند یا براق و صیقلی.

الاف باید به نیابت از ابا با گالری دار صحبت می‌کرد استر از اینکه اسم زن الاف اینطور راحت و بی‌دغدغه به زبان آورده می‌شد خوشش نمی‌آمد، اما خوب همین که الاف تصمیم داشت او را با خود به گالری ببرد جای امیدواری داشت.

همچنان که نشسته بودند و از این در و آن در حرف می‌زند، استر کم کم دچار ترس شد، ترس از اینکه زمان از دستش در برود و فرصت نکند وظیفه‌ی مهمی را که آن روز برای خودش در نظر گرفته بود به انجام برساند و این‌ها دقیقاً کلماتی بود که به زبان آورد: می‌خواهم زندگی‌ام را با تو شریک شوم.

الاف شروع کرد به ریز ریز کردن دستمال کاغذی با جاسوئیچی که مضطربانه از جیبش بیرون کشیده بود، استر چیز دیگری نگفت، می‌دانست کرده‌اش از پیش تعیین شده نبوده و با هیچ کدام از توصیه‌های سودمندی که این جور وقت‌ها ارائه می‌شود سازگاری نداشته، اما از انتظار خسته بود، از انتظار کشیدن برای اینکه آدم‌های دودل تکلیفشان را با خودشان روشن کنند و دلش می‌خواست این احتمال را به صفر برساند که الاف بعد‌ها از زیر بار ارتباطشان شانه خالی کند و بگوید نیت استر مبهم بوده و باید می‌دانسته جایگاهشان نسبت به هم چیست، چرا که او درگیر رابطه‌ی دیگری بوده.