معرفی و دانلود کتاب خانه ما اثر لوئیز کندلیش رایگان به همراه خلاصه کتاب

روی تخت اتاقش در هتل دراز کشیده است، دست و پا‌هایش از پرش عضلانی بی‌اراده تکان می‌خورد. تشک خوبی است، طراحی شده است برای رفع کابوس‌های سنگین و بی‌خوابی، اما نمی‌تواند آشفتگی او را بهبود ببخشد. حتی آن دو قرص ضدافسردگی که خورده هم آرامش نکرده است.

شاید این هواپیما‌ها هستند که دارند دیوانه‌اش می‌کنند، با رفت‌وآمد بی‌امانشان، یکی پس از دیگری، که از سنگینی خود ناله می‌کنند. ولی احتمالاً ترس از کاری که کرده و پی‌بردن به تمام چیز‌هایی که فدا کرده سبب اصلی آشفته‌حالی اوست.

حالا همه‌چیز واقعی است. ساعت سوئیسی زنگ می‌زند. ساعت به وقت اینجا یک‌ونیم است و در لندن دوازده‌ونیم. حالا او تجسم عینی همان چیزی است که هفته‌هاست در ذهنش بوده: یک فراری، مردی که خودخواسته آواره شده. درمی‌یابد که امیدوار بوده است به نحوی ولو غم‌انگیز، به آرامش برسد، اما حالا که وقت آن رسیده متوجه چیزی غم‌انگیزتر می‌شود: آرامشی درکار نیست، تنها همان مخلوط تهوع‌آور احساساتی است که از صبح زود امروز که خانه را ترک کرده با او همراه‌اند، احساساتی که هم‌زمان به‌طور ترسناکی تسلیم بودن و درعین‌حال تلاش برای بقا در آن‌ها نهفته است.

آه خدایا، آه فی. آیا تا الان فهمیده است؟ حتماً یکی دیده است. حتماً کسی تلفنی به او خبر داده. حتی شاید الان در حال رفتن به‌سمت خانه باشد. 

صاف می‌نشیند و به پشتی تخت تکیه می‌دهد و سعی می‌کند بر چیزی در اتاق تمرکز کند. صندلی دسته‌دار از جنس چرم مصنوعی قرمز و میز کار با روکش سیاه یادآور طرح‌های دهۀ 1980 است و بیش از حد به آدم احساس ناآرامی می‌دهد. پا‌هایش را کنار تخت می‌گذارد. کف اتاق با پای بدون کفش هم گرم است. کف‌پوش از جنس وینیل یا فراوردۀ مصنوعی دیگری است. اگر فی اینجا بود جنسش را می‌دانست، از طراحی داخلی خوشش می‌آید.

بعد از آنکه پله‌ها را دو تا یکی بالا می‌رود بالای پله‌ها می‌ایستد و با دستانش نرده‌های از جنس چوب ماهون پلکان را سفت می‌گیرد، گویی انتظار دارد ساختمان، زیر پا‌هایش بچرخد و سر بخورد. نیاز دارد به خودش ثابت کند که در خانه خودش است و عقلش را از دست نداده، خوب است، به نظر می‌رسد تمام در‌ها به همان جا‌هایی که باید منتهی می‌شوند: دو دستشویی در هر دو سمت، دو اتاق خواب در سمت چپ و دو اتاق خواب در سمت راست. وقتی نرده‌ها را ول می‌کند و یکی یکی وارد تک تک اتاق‌ها می‌شود هنوز انتظار دارد که وسایل خانوادگی‌شان را همان جایی که باید، همان جایی که همیشه بوده‌اند، ببیند.

شاید این هواپیما‌ها هستند که دارند دیوانه‌اش می‌کنند با رفت و آمد بی‌امانشان، یکی پس از دیگری که از سنگینی خود ناله می‌کنند. ولی احتمالا‌ ترس از کاری که کرده و پی بردن به تمام چیز‌هایی که فدا کرده، سبب اصلی آشفته حالی اوست. حالا همه چیز واقعی است، ساعت سوئیسی زنگ می‌زند ساعت به وقت اینجا یک و نیم است و در لندن، دوازده و نیم. حالا او تجسم عینی همان چیزی است که هفته هاست در ذهنش بوده: یک فراری، مردی که خودخواسته‌آوره شده.

همچنین این پرونده هنوز باز است و داستان من ممکن است باعث شود کسی چیزی را به یاد بیاورد یا کسی که اطلاعات مرتبطی دارد تشویق شود آن را با پلیس به اشتراک بگذارد. بعضی اوقات متوجه نیستیم که چه اطلاعاتی مهم است مگر اینکه آن را در زمینه مرتبطش بشنویم بخاطر همین هم هست که پلیس مشکلی با این کار من ندارد. خب بگذارید اینطور بگویم: آن‌ها از من نخواسته‌اند که این کار را نکنم همانطور که احتمالاً اطلاع دارید به لطف قانون، من برای شهادت علیه برام به دادگاه احضار نخواهم شد چون او همسر من است. ما هنوز با هم زن و شوهریم هرچند من از روزی که او را از خانه بیرون کرده‌ام، او را همسر سابقم فرض کرده‌ام.

درست است که من احتمالاً می‌توانم با حقوق بیشتر در یکی از شرکت‌های خوشه‌ای بزرگ و زورگو کار کنم اما برای من همیشه تناسب میان کار و زندگی بیشتر از حقوق، ارزش داشته است. بعضی از ما نمی‌خواهیم بهمان زور گفته شود درست است؟ می‌دانم کلیشه است اما من عاشق کار کردن با وسایل دست‌سازی هستم که خانه را به جایی برای زندگی بدل می‌کنند. بله حتی حالا که دیگر خانه‌ای برای خود ندارم.