معرفی و دانلود کتاب در ستایش زنان سرسخت اثر کرن کاربو رایگان به همراه خلاصه کتاب

زنانِ بدنامِ سرسخت اشتراکات زیادی دارند، اما یک ویژگی منحصربه‌فرد در مورد چنین زنانی «بی‌تفاوت بودن نسبت به نظر دیگران» است. بهترین مثال ممکن برای یک زن بدنامِ سرسخت که برای نظر دیگران اهمیتی قائل نیست الیزابت تیلور است. در طی هفت دهه الیزابت تیلور به‌عنوان اولین ستاره زن مدرن هالیوود و پرشورترین هنرپیشه آمریکا در کانون توجه قرار داشت و بیشترین شایعات در موردش گفته شد. در طی این سال‌ها او بی‌شک تمامی آنچه مایل به انجام دادنش بود را بی‌توجه به حرف مردم انجام داد. او هیچ‌گاه برای خوشایند مردم توجیهی بابت خودش و یا توضیحی بابت رفتارش ارائه نداد. الیزابت هم شگفت‌انگیز و هم وحشتناک بود. به‌عنوان یک هایپر فمینین تحت کنترل افکار عمومی نبود. برای الیزابت تیلورشدن -الیزابتی که به ما می‌گوید لباس قرمز رسوایی را از تن درآوریم و آن را دور بیندازیم- باید سرسخت، خطرناک و قدرتمند بود.

سابقه الیزابت تیلور شناخته شده است هر چند در گذر زمان شهرت او کمتر شده است. وقتی من از دختر ۲۴ ساله‌ام در مورد آنچه از تیلور می‌دانست پرسیدم جواب داد که لیز شوهران زیادی داشت و در فیلم کلئوپاترا خط چشم کشیده بود. درست بود ولی او از کودکی بازیگر بود و نقش معروفش در فیلم ولوت ملی (فیلمی که دختر دوستدار اسب من دوست داشت ولی ظاهراً آن را فراموش کرده بود) را زمانی که تنها دوازده سال داشت بازی کرد. آن روز‌ها الیزابت تیلور ستاره بود و در طول ۶۷ سال بعد تا سال ۲۰۱۱ که در سن ۷۹ سالگی از دنیا رفت، همچنان ستاره سینما باقی ماند. الیزابت در چند فیلم کلاسیک شامل مکانی در آفتاب (۱۹۵۱)، غول (۱۹۵۶)، باترفیلد (۱۹۶۰) و چه کسی از ویرجینیا ولف می‌ترسد؟ (۱۹۶۶) ظاهر شد که برای بازی در دو فیلم آخر برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد؛ اما بهترین اجرای وی نحوه اداره کردن خودش بود. او زن پرشور بود که هیچ تلاشی برای پنهان کردن میل و ولع خود نداشت.

وقتی صحبت از زن سرسخت می‌شود، یک زن با فن بیان خوب، صریح و رک و رئیس‌مآب به ذهنمان می‌آید اما ژوزفین چنین زنی نبود. او ظاهراً شیرین و مهربان بود اما زمانی که با قلبش تصمیم می‌گرفت رفتارش بی‌اندازه آزار‌دهنده (مانند جریان اجرا در آمریکا و رفتارش با پپیتو) و به طرز خارق‌العاده‌ای جسورانه می‌شد. ندای قلبش هیچ‌گاه او را به تسلیم شدن وادار نمی‌کرد. او مصمم و قاطع به پیش می‌رفت و حتی اگر خطری متوجه زندگی‌اش می‌شد، از رفتن باز نمی‌ماند.

نویسندگان زندگی‌نامۀ ژوزفین گفته‌اند: «ژوزفین از اینکه ازدواج کرده بود خوشحال بود و مشتاق بود تا فرزندی به دنیا آورد ولی ژان مایل به بدون زیر یک سقف در کنار ژوزفین نبود و این موضوع ژوزفین را به زنی دردسر آفرین تبدیل کرد.» وقتی زنی مقاومت نشان دهد و موضع خود را حفظ نماید دیگران او را زنی دردسرآفرین می‌دانند. بعد از 14 ماه، صبر ژوزفین تمام شد او از آن دسته زنانی نبود که آن‌قدر منتظر مردی بماند تا علف زیر پایش سبز شود. پس تقاضای طلاق کرد و به همراه دستاوردش از این ازدواج (ملیت فرانسوی) خانه را ترک کرد.