معرفی و دانلود کتاب گربه سیاه اثر ادگار آلن پو رایگان به همراه خلاصه کتاب

احساسی که نسبت به مورلا داشتم، محبتی عمیق و بسیار عجیب بود. وقتی چندسال قبل تصادفاً با او آشنا شدم، از همان اولین دیدار، شعله‌ای بر جانم افتاد که خود او هرگز به وجودش پی نبرد. این شعله به هیچ وجه از عشق و شهوت نبود و این عقیده که هرگز نمی‌توانم به ماهیت غیرعادی این حس پی ببرم یا از شدتش کم کنم، مرا دچار عذابی تلخ می‌کرد. ولی سرانجام هر دو نسبت به ماهیت احساساتمان متقاعد شدیم و سرنوشت ما را با هم یکی کرد و ازدواج کردیم. این موضوع برایم هوس نبود و به عشق هم چندان فکری نمی‌کردم. مورلا از جامعه گریزان بود و تمام وقتش صرف من می‌شد و همین موضوع مرا خوشبخت کرده بود.

این که آدم شگفت زده باشد خودش به نوعی خوشبختی است و مگر نه این که در خواب و رویا بودن، سعادت است؟ دانسته‌ها و اطلاعات مورلا تمامی نداشت و استعدادهایش، که امیدوارم بتوانم بیانشان کنم، از نوع عادی نبود و قدرت روحی او حد و مرزی نداشت. من این موضوع را به خوبی متوجه شده بودم و بارها خود را شاگرد و پیرو رفتار او احساس می‌کردم. به زودی فهمیدم که مورلا به دلیل تحصیلاتش در پرسبورگ علاقه زیادی به خواندن نوشته‌های عارفانه‌ای دارد که معمولاً از میان نویسندگان برجسته و نامی انتخابشان می‌کرد. نمی‌توانستم علت علاقه زیاد او را درک کنم، فقط می‌توانم بگویم که اگر با گذشت زمان من هم به این کتاب‌ها علاقمند شدم، این موضوع بر اثر نفوذعادت و تقلید من از کارهای او بود. در تمام این دنباله روی‌ها، اگر اشتباه نکنم عقل من دخالتی نداشت.

این انتظار طولانی مرا از پا انداخته بود و تا سر حد مرگ خرد کرده بود. وقتی نهایتاً مرا آزاد کردند و اجازه دادند بنشینم، حس کردم که دیگر توانی در بدنم باقی نمانده است. حکم دادگاه... حکم وحشتناک اعدام، آخرین جمله‌ای بود که در گوشم طنین افکند.

این آخری حیوانی بسیار نیرومند و زیبا بود. یکدست سیاه و بسیار باهوش. اما وقتی گفت‌وگو به هوش وی کشیده می‌شد همسرم که در باطن خرافاتی بود بی‌درنگ به همان باورهای قدیم عوام اشاره می‌کرد و می‌گفت: گربه‌های سیاه جادوگرانی هستند با ظاهر تغییریافته. البته نه این‌که همواره این قضیه را جدی بگیرد. و اگر من اشاره‌ای گذرا می‌کنم تنها بدین سبب است که هم‌اکنون به یادم آمد. من پلوتن را –نام گربه پلوتن بود– به دیگر حیوانات ترجیح می‌دادم. او دوست من بود و تنها از دست من غذا می‌خورد. به هر کجای خانه می‌رفتم او نیز دنبالم بود و به سختی می‌توانستم مانع وی شوم تا دیگر در خیابان به دنبالم راه نیفتد.

روز پس از آتش‌سوزی، به ارزیابی ویرانی پرداختم. دیوارها به جز یکی، درهم فرو ریخته بودند. دیوار پا برجا به خلاف آن‌های دیگر تیغه‌ای بیش نبود و میان عمارت، درست مماس با تخت‌خواب قرار داشت. قسمتی از این بخش عمارت در برابر آتش سوزی مقاومت کرده بود –سبب آن هم دوباره سازی اخیر آن بود– نزدیک دیوار گروه زیادی گرد آمده بودند. چندین نفر هم به دقت و با توجهی ویژه گوشه و کنار را بازرسی می‌کردند. جمله‌های؛ شگفت‌آور است! باورنکردنی است! و مشابه آن کنجکاویم را برانگیخت. نزدیک دیوار رفتم. تصویری برجسته بر سطح هنوز سپید دیوار کنده‌کاری شده بود. تصویر غول‌آسای یک گربه.

همسرم بارها توجه مرا به لکۀ سفید روی سینۀ حیوان جلب کرده بود. همان لکه‌ای که تنها تفاوت میان او بود با گربه‌ای که کشته بودم. بدون‌تردید خواننده به یاد دارد که ابتدا گنگ و نامشخص بود اما آهسته آهسته و به مرور، با وجود کوشش بسیار برای واهی دانستن آن، مشخص و مشخص‌تر می‌شد. اکنون دیگر آن را آشکارا می‌دیدم و از دیدن آن بر خود می‌لرزیدم.