معرفی و دانلود کتاب ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد اثر پائولو کوئیلو رایگان به همراه خلاصه کتاب

رشد شخصی بهای خود را دارد و او بدون شکایت آن را پرداخت می‌کرد.

زندگی همیشه انتظار برای لحظه مناسب برای عمل کردن است.

من می‌خواستم احساس نفرت و عشق، نا امیدی و خستگی را حس کنم همه آن چیز‌های ساده و در عین حال احمقانه‌ای که زندگی روزمره را تشکیل می‌دهند، اما به وجودتان لذت می‌بخشند. اگر روزی می‌توانستم از اینجا بروم به خودم اجازه می‌دادم دیوانه باشم، واقعاً همه دیوانه‌اند اما دیوانه‌ترین آن‌ها کسانی هستند که نمی‌دانند دیوانه هستند آن‌ها فقط آنچه را که دیگران به آن‌ها می‌گویند را تکرار می‌کنند.

کاش همه می‌توانستند دیوانگی درونی خود را بشناسند و با آن زندگی کنند آیا دنیا به جای بدتری برای زندگی تبدیل می‌شد؟ نه، مردم عادل‌تر و شادتر خواهند بود.

مثل چشمه‌ای باشید که سرریز می‌شود نه مانند آب انباری که فقط آب را در خود نگه می‌دارد.

نفرت، چیزی تقریباً مانند دیوار، پیانو یا پرستار است. تقریباً می‌توانست انرژی مخربی را که از بدنش بیرون می‌زد لمس کند، اجازه داد که این احساس ظاهر شود صرف نظر از خوب یا بد بودن آن. او به خاطر خودکنترلی، از نقاب و رفتار مناسب بیمار شده بود. ورونیکا می‌خواست دو یا سه روز باقی مانده از زندگی‌اش را تا جایی که می‌توانست، با رفتار‌های نامناسب سپری کند.

همه ما در دنیای خودمان زندگی می‌کنیم اما اگر به آسمان پرستاره نگاه کنید خواهید دید که تمام جهان‌های مختلف، آنجا با هم ترکیب می‌شوند و صورت‌های فلکی و منظومه‌های خورشیدی، کهکشان‌ها را تشکیل می‌دهند.

او هر روز را یک معجزه در نظر می‌گیرد، وقتی تعداد چیز‌های غیر منتظره‌ای را در نظر بگیرید که می‌تواند در هر ثانیه از وجود شکننده ما اتفاق بیفتد می‌بینید که در واقع اینطور است.

من می‌خواهم به دیوانه بودن ادامه دهم و آنطور که آرزو می‌کنم، زندگی کنم نه آنطور که دیگران می‌خواهند.

آیا حتی با نزدیک شدن به مرگ چیزی یاد نگرفتی؟ مدام فکر نکنید که در مسیرتان قرار دارید، اینکه دارید شخص کنارتان را آزار می‌دهید. اگر مردم رفتار شما را دوست ندارند می‌توانند شکایت کنند و اگر جرات شکایت را ندارند مشکل آنهاست.

شما فردی هستید که متفاوت است اما می‌خواهید مانند دیگران باشید و این به نظر من یک بیماری جدی است. خدا تو را برای متفاوت بودن انتخاب کرده است ،چرا با این نوع رفتار خدا را ناامید می‌کنی؟

دوتا از سخت‌ترین آزمون‌ها در مسیر معنوی، منتظر ماندن برای لحظه مناسب و شجاعت ناامید نشدن از آنچه با آن روبرو می‌شویم، است.

مجله را کنار گذاشت دیگر لزومی نداشت از دست دنیایی حرص بخورد که اصلاً هیچ چیز در مورد اسلوونی نمی‌دانست غرور ملی هم دیگر برایش اهمیتی نداشت. زمان آن رسیده بود که به خودش ببالد چون سرانجام شهامت آن را یافته بود که با زندگی وداع کند. چه کیفی داشت تازه این کار را داشت به روشی انجام می‌داد که همیشه آرزویش را داشت، با مصرف قرص‌های خواب که هیچ ردی از خود به جا نمی‌گذاشتند.

مردم فقط وقتی دیوانه می‌شوند که می‌خواهند از زندگی روزمره خود بگریزند.

خطر کردن برای یک ماجراجویی ارزش هزار روز راحتی و آسایش را دارد.

بسیاری از مردم به خود اجازه نمی‌دهند که چیزی یا کسی را دوست داشته باشند زیرا چیز‌های زیادی در زندگی‌شان به خطر می‌افتد.

این بار قصد ندارم برای شما داستانی تعریف کنم فقط می‌گویم که دیوانگی، ناتوانی در برقراری ارتباط با ایده‌هایتان است. گویی در یک کشور خارجی هستید، قادر به دیدن و درک کردن همه چیز‌هایی که در اطرافتان می‌گذرد هستید اما نمی‌توانید آنچه را که باید بدانید بپرسید یا کمکی دریافت کنید زیرا زبانی که در آنجا صحبت می‌کنند را نمی‌فهمید.

هیچ چیز در این دنیا تصادفی اتفاق نمی‌افتد، جنون جمعی را عقل سلیم می‌گویند.

شما دو انتخاب دارید: اینکه ذهنتان را کنترل کنید یا اجازه دهید، ذهنتان، شما را کنترل کند.

او کاملاً نمی‌دانست که رابطه بین دیوانه‌ها و ماه چیست اما اگر آن‌ها از کلمه‌ای مانند آن برای توصیف دیوانگی استفاده کنند، باید رابطه‌ای قوی باشد.

دیوانه باش اما یاد بگیر بدون اینکه در مرکز توجه قرار بگیری چگونه دیوانه باشی آنقدر شجاع باش که متفاوت زندگی کنی.

مردم، هرگز با گفتن، چیزی یاد نمی‌گیرند آن‌ها باید خودشان بفهمند.

آگاهی از مرگ ما را تشویق می‌کند تا شدیدتر زندگی کنیم.

زندان هرگز زندانی را تربیت نمی‌کند فقط به او می‌آموزد که جنایت‌های بیشتری انجام دهد.

به زودی آخرین تجربه زندگی‌اش را پشت سر می‌گذاشت و این تجربه، کاملاً متفاوت بود، مرگ.

من واقعی چیست؟ همان چیزی است که تو هستی نه آن چیزی که دیگران از تو می‌سازند.

به ما اجازه داده می‌شود در زندگی اشتباه‌های زیادی انجام دهیم به جز اشتباهی که ما را نابود کند.

تا چند لحظه بعد دیگر نمی‌توانست ذهنش را بر میدان بیرون پنجره‌اش متمرکز کند، می‌دانست زمستان است، احتمالاً ساعت چهار بعدازظهر بود و خورشید داشت به سرعت غروب می‌کرد، ورونیکا می‌دانست آدم‌های دیگر به زندگی ادامه می‌دهند.