معرفی کامل و دانلود pdf کتاب گوژپشت نتردام اثر ویکتور هوگو رایگان

ژان شومینه بزرگی در گوشه اتاق دید که آتشی در آن نبود یک دمنده آتش غبار گرفته در کنار شومینه بود، روی دیوار‌ها به زبان‌های مختلف چیز‌هایی نوشته شده بود به نظر می‌رسید تمام اتاق در حال ویرانی است. کلود فرولو روی آن صندلی دسته دار نشسته بود و روی کتاب بزرگ و مصوری خم شده بود. پشتش به در بود و صدای باز شدن در را نشنید او با خود حرف می‌زد. ژان نمی‌خواست مزاحم کار برادرش شود اما پول لازم داشت به خودش گفت: برادرم دیوانه شده است، بعد متوجه شد که شاید چیز‌هایی دیده است که نباید می‌دیده و به همین دلیل عقب رفت، در را بی‌سر و صدا بست و بعد با صدای بلند در زد.

وای برای دومین دفعه که تو را دیدم بیهوش شدم و هوش از دست دادم دیوانه و سرگردان شدم دیگر نمی‌خواستم یک لحظه از تو دور باشم نمی‌دانستم کجا بروم و چگونه تو را به چنگ آورم. می‌دیدم ریسمانی به بال‌های شکسته‌ام بسته شده و سر دیگر آن به پای شیطانی است و او مرا دنبال خود می‌کشاند. در کوچه و بازار به دنبالت ولو و آواره بودم و در پایان روز چون به حجره باز می‌گشتم می‌دیدم عشق و علاقه‌ام هزاران بار از آغاز بیشتر شده است.

می‌دانستم که تو یک دختر کولی و جادوگری می‌خواستم تو را به دادگاه کشانده و خود را از دستت خلاص کنم دستور دادم که دیگر نگذارند در میدان گرو معرکه بگیری بدین وسیله پیش خود تصور می‌کردم که خواهم توانست فراموشت کنم اما تو به دستورم اعتنا ننموده و باز هم در میدان ظاهر شدی.

آن سال یعنی 1482 کازیمودو بیست ساله بود و کلود فرولو 36 سال داشت. کازیمودو تازه پا به سن جوانی می‌گذارد در صورتی که کلود فرولو از نردبان جوانی بالا رفته و به سوی جاده کهولت و پیری گام بر می‌داشت. او اکنون دیگر گذشته از توجه به درس و اندوختن دانش و حکمت، در اندیشه برادر نیز بود ولی برادرش ژان فرولو که تازه دوران پر شر و شور جوانی را می‌گذراند رفته رفته به بیماری و عیاشی و تنبلی می‌گرایید و از درس خواندن، کاهلی می‌نمود و در مدرسه فتنه‌انگیزی می‌کرد.

صبح روز بعد وقتی ژان فرولو لباس می‌پوشید تا بیرون برود متوجه شد کیف پولش خالی است او هیچ پولی نداشت خطاب به کیف خالی‌اش گفت: اوه چه بی‌رحمانه، به خاطر خوشگذرانی شبانه‌ام خالی شده‌ای. ژان کفش‌هایش را پوشید و گفت باید به دیدن برادرش برود او به خودش گفت سخنرانی مفصلی برایم می‌کند اما دست کم کمی از او پول می‌گیرم.

سر راهش به کلیسا، بوی نان تازه از نانوایی‌ها به مشام رسید اما هیچ پولی نداشت که صبحانه بخورد وقتی به کلیسای نتردام رسید نمی‌دانست باید وارد شود یا برگردد او چند دقیقه قدم زد و فکر کرد. در حالی که در پای پلکان اصلی قدم می‌زد و به عقب و جلو می‌رفت به خودش گفت: نمی‌خواهم امروز بنشینم و سخنرانی مفصل او را گوش بدهم اما به سکه‌هایش نیاز دارم.

او از مردی که از پلکان کلیسا پایین می‌آمد پرسید: شما معاون اسقف را دیده‌اید؟ مرد در حالی که دور می‌شد گفت: به گمانم خودش را در اتاق برج زندانی کرده. ژان از پلکان بالا رفت و وقتی خود را به بالای برج و مقابل اتاق رساند از نفس افتاده بود کلید روی در بود در را هل داد اتاق تاریک بود در وسط اتاق یک صندلی راحت بزرگ و یک میز قرار داشت و چندین قطب نما، اسکلت حیوانات، ظروف شیشه‌ای بزرگ و بطری‌های پر از مایعات مختلف، همه جا پراکنده بودند کتاب‌های باز روی زمین پخش شده بودند و در تمام گوشه و کنار اتاق تار عنکبوت دیده می‌شد.

دختران و زنان کولی که از مشاهده دختری به آن خوشگلی در شگفت بودند همه او را روی دست گرفته و نوازش می‌کردند و می‌بوسیدند ولی دختر که از مادر خود جدا شده بود و آن قیافه‌های زشت و ناآشنا را می‌دید، می‌گریست. گریه کودک مادرش را به ترحم آورده او را در بغل گرفت و سر و صورتش را بوسید و دلداریش داد و در حالیکه غرق در شادی و نشاط بود به خانه بازگشت. به او گفته بودند که دخترت، خوشگلترین زنان روزگار و ملکه وجاهت دنیا خواهد بود او از این مژده مسرت بخش، از شادی در پوست خود نمی‌گنجید.

مردم هنگامی که کازیمودو را بر بالای برج عذاب دیدند فریاد‌های مسرت‌آوری کشیدند صدای همهمه و قهقهه و شادی مردم، تمام میدان را فرا گرفته بود دیری نپائید که رئیس پاسداران جلو آمده مردم را به سکوت دعوت کرد و با صدائی بلند فرمان محکومیت و مجازات کازیمودو را قرائت نمود. پس از آن مامورین مجازات لباس‌های کازیمودو را از تنش بیرون آورده دست و پایش را با طناب و تسمه بستند. بیچاره کازیمودو که دیروز به اتفاق آرا مردم به پادشاهی دیوانگان انتخاب شده بود و زنده باد برایش می‌گفتند امروز با چنین وضع رقت باری خود را بر فراز برج عذاب می‌دید. همان مردم در برابرش ایستاده و چشم به راهند که شلاق خوردنش را تماشا کنند.

لباس را از روی سینه‌اش کنار زد و نشان داد زخمهایی مانند چنگال پلنگ در سینه‌اش نمایان بود. اسمرالدا همین که آنجا را دید لرزید. کشیش گفت: به من رحم کن تو خودت را بدبخت می‌خوانی ولی هنوز معنی بدبختی را نمی‌دانی بدبختی اینست که کشیشی پای بند عشق دختری شده و آن دختر از او بیزار باشد. این است که عاشق همه چیز خود را جوانی، شرافت و ایمان را تسلیم سازد و از معشوق حتی یک تبسم هم نبیند. افسوس که معشوق به جامه کثیف روحانی عاشق، توجه ندارد و دلش گرفتار ظاهر آراسته و زیبای جوان شهوت رانی است. بدبختی اینست که انسان معشوقه‌اش را روی سفره چرمین شکنجه ببیند و برای ر‌هایی‌اش نتواند قدمی بردارد، اینست بدبختی.