معرفی و دانلود کتاب فلسفه گربه ای اثر جان گری رایگان به همراه خلاصه کتاب

زمانی فیلسوفی به من اطمینان داد که گربه‌اش را قانع کرده تا گیاه‌خوار شود. با حتم به این‌که ایشان مزاح می‌فرمایند، پرسیدم که چطور موفق به این کار شده است؟ آیا به گربه‌اش خوراکی‌های گیاهی با طعم موش داده؟ آیا گربه‌اش را با گربه‌های دیگری آشنا کرده که از قبل گیاه‌خوار شده بودند و قرار بود الگوی گربه‌ای او باشند؟ یا شاید هم طی گفت‌وگویی با او متقاعدش کرده که گوشت خوردن خطا و اشتباه است؟ این حرف‌ها به مذاق رفیق بنده خوش نیامد. فهمیدم که او به‌راستی باور دارد که گربه‌اش رژیم غذایی بدون گوشت را انتخاب کرده است. پس صحبت‌مان را با یک پرسش تمام کردم: «آیا گربه‌ات بیرون هم می‌رود؟» او گفت بله، می‌رود. این پاسخ مرا قانع کرد. روشن است که گربهٔ او در خانه‌های دیگر غذا می‌خورد و شکار هم می‌رفته.

اگر این گربه لاشه‌ای را به خانه آورده باشد، کاری که متأسفانه گربه‌ها – که توجه به اخلاقیات در آن‌ها ضعیف است – بسیار مستعد آن هستند، دوست فیلسوف و اخلاق‌مدار من به هر طریقی آن را نادیده گرفته است. چندان دشوار نیست که تصور کنیم این گربهٔ درگیر در این آزمایش تربیت اخلاقی با چه نگاهی به معلم انسانی خود نگریسته. سردرگمی از رفتار فیلسوف خیلی زود جای خود را به بی‌تفاوتی می‌دهد. گربه‌ها به ندرت کاری می‌کنند که هدف خاصی نداشته باشد یا باعث لذت فوری نشود.

آن‌ها از این نظر بسیار واقع‌گرا هستند و در مواجهه با بلاهت انسانی، فوراً راه خود را کج می‌کنند. فیلسوفی که معتقد است گربهٔ خود را قانع کرده تا رژیم غذایی بدون گوشت را انتخاب کند، نشان می‌دهد که فیلسوفان تا چه حد می‌توانند ابله باشند. عاقلانه بود که ایشان به جای سعی در تعلیم گربهٔ خود، می‌کوشید که از او بیاموزد و اگر فیلسوفان این ایده را کنار بگذارند که مافوق دیگر موجودات هستند، درمی‌یابند که گربه‌ها می‌توانند کامیاب شوند بی‌آن‌که نگران چگونه زیستن باشند. گربه‌ها به فلسفه نیازی ندارند؛ آن‌ها از طبیعت خود پیروی می‌کنند و از این زندگی که طبیعت به آن‌ها ارزانی داشته، راضی هستند.

اما برای انسان‌ها در سوی دیگر، داستان نارضایتی از طبیعت‌شان گویی امری طبیعی شده است، با نتایجی علی‌القاعده غم‌انگیز و مضحک‌گونه. انسان هیچ‌گاه از تلاش برای تبدیل شدن به چیزی که نیست دست نمی‌کشد. گربه‌ها هرگز چنین تلاشی نمی‌کنند. بیشتر زندگی انسان به مبارزه برای رسیدن به خوشبختی می‌گذرد؛ اما در عوض نزد گربه‌ها، خوشبختی وضعیتی است. وقتی تهدیدهای عملی علیه بهزیستی آن‌ها از بین می‌رود، به سرعت به آن بازمی‌گردند. این شاید دلیل اصلی عشق بسیاری از ما به گربه‌ها باشد.

آن‌ها به طور مادرزاد سعادتی دارند که انسان‌ها اغلب در دستیابی به آن ناکام‌اند. سرچشمهٔ فلسفه اضطراب است و گربه‌ها مضطرب نمی‌شوند، مگر وقتی که با تهدیدی مواجه شوند یا خود را در مکانی غریب بیابند. در نظر انسان، جهان به خودی خود مکانی ارعاب‌گر و غریب است. ادیان مختلف می‌کوشند جهان غیرانسانی را برای انسان قابل سکونت کنند. فیلسوفان اغلب آموزه‌های ادیان را رد کرده‌اند به این دلیل که آن‌ها را در سطحی پایین‌تر از تفکرات و تعمقات متافیزیکی خود می‌دانند.

اما دین و فلسفه هر دو بناست به یک نیاز پاسخ دهند؛ هر دو در تلاش برای رفع نگرانی‌های دائمی نوع انسان هستند. مردم ساده‌اندیش می‌گویند گربه‌ها فلسفه‌ورزی نمی‌کنند چون ذهنشان ناتوان از تفکر انتزاعی است. لیکن می‌توان گونه‌ای از گربه‌سانان را تصور کرد که این توانایی را داشته باشند و در عین حال همان آسودگی را که در جهان سکنی گزیده‌اند، حفظ کنند. اگر گربه‌ها به فلسفه روی بیاورند، داستانی سرگرم‌کننده و خارق‌العاده برای شنیدن خواهد شد.

این فیلسوفان گربه‌سان، به جای طلب درمان اضطراب از فلسفه، آن را به دیدهٔ یک جور تفریح خواهند نگریست. نداشتن قدرت تفکر انتزاعی برای گربه‌ها بیشتر از این‌که نشانهٔ فروتر بودن آن‌ها باشد، نشانهٔ آزادی آن‌هاست. اندیشیدن به کلیات، فرد را به‌راحتی در دام نوعی ایمان خرافی به زبان گرفتار می‌کند. بیشتر تاریخ فلسفه ستایش چرب‌زبانی‌ها و داستان‌سرایی‌هاست. گربه‌ها با تکیه بر آنچه می‌توان لمس کرد، بویید یا دید، خود را از زیر یوغ واژه‌ها رهانیده‌اند.

فلسفه ضعف ذهن انسانی را گواهی می‌دهد. انسان‌ها به همان دلیلی فلسفه می‌ورزند که دعا می‌کنند. آن‌ها می‌دانند معنایی که از زندگی خود برساخته‌اند شکننده است و همواره در هراس از دست دادن این معنا زندگی می‌کنند. مرگ، شکست نهایی معناست؛ زیرا پایان هر داستانی است که انسان برای خود سرهم کرده است. از این رو انسان به زندگی فراتر از بدن خود در دنیایی فراتر از زمان فکر می‌کند و به این ترتیب داستان‌های انسان در قلمروهای دیگر نیز ادامه پیدا می‌کنند.