معرفی و دانلود کتاب فریای هفت جزیره اثر جوزف کنراد رایگان به همراه خلاصه کتاب

نلسون پیر خیلی زود برای استراحت شبانه به اتاقش برگشت تا خودش را با دفاتر حساب‌وکتابش سرگرم کند. ما دوتا یکی‌دو ساعتِ دیگر در ایوان ماندیم، ولی جز چند جملهٔ سرسری دربارهٔ موضوعات بی‌اهمیت حرف دیگری نزدیم. انگار بحث طولانی آن روز دربارهٔ آن موضوع مهم هردوی ما را خسته کرده بود. اما انگار هنوز حرف نگفته‌ای مانده بود که باید با یک دوست درمیانش می‌گذاشت. ولی چیزی نگفت. در سکوت ازهم جدا شدیم. شاید به درایت مردانهٔ من اعتماد نداشت، شاید... آه، فریا!

از راه سراشیبی منتهی به بارانداز که می‌گذشتم، لابه‌لای سایه‌های بوته‌ها و تخته‌سنگ‌ها با پرهیب زنانه‌ای مواجه شدم که اولش مرا ترساند. ناگهان از پشت تکه‌سنگی سر راهم سبز شد. اما در آنی به ذهنم رسید که نباید کسی جز خدمتکار فریا، دختر دورگهٔ پرتغالی - مالاکایی، باشد. همیشه دورو بر خانه می‌دیدی‌اش با صورتی سبزه و دندان‌های سفید برّاق. گاهی وقت‌های بیکاری که زیر سایهٔ درختان میوه می‌نشست و طره‌های پرکلاغی بلندش را شانه می‌زد و می‌بافت، از دور تماشایش می‌کردم.

ظاهراً تنها مشغولیت وقت‌های بیکاری‌اش بود. اغلب سری برای هم تکان می‌دادیم و لبخندی به‌هم می‌زدیم، گاهی هم چند کلامی بینمان ردوبدل می‌شد. موجود قشنگی بود. یک‌بار هم دیدم با رضایت‌خاطر پشت‌سر هیمسکرک شکلک‌های بامزه درمی‌آورد. شنیده بودم (از جاسپر) که او درواقع ندیمهٔ شخصی فریا بوده و قرار بود او را در مسیر ازدواج غیرمعمولش و خوشبختی «ابدیِ» پس از آن همراهی کند. برایم سؤال بود که چرا باید آن موقع شب نزدیک خور پرسه بزند، مگر اینکه قرارومدار عاشقانه‌ای درکار باشد. اما تاآنجاکه خبر داشتم در میان ساکنان هفت جزیره کسی مناسبِ او نبود. یکدفعه به ذهنم رسید شاید این خود من باشم که او انتظارش را می‌کشید.

به باور من هر کاری با انگیزه‌ای پسندیده توجیه پذیر است. چه چیزی ستودنی‌تر از عزم دختری برای دلواپس نکردن «بابای بیچاره» اش و نگرانی اش که مبادا از مردی که انتخابش کرده کار نسنجیده‌ای سر بزند، کاری که تمام نقشه‌های شان را برای خوشبختی نقش بر آب کند؟

از این لطیف‌تر و محتاطانه‌تر دیگر ممکن نیست. تازه این خوی دختر را در متکی بودن به خود نباید از نظر دور داشت و همین‌طور این بی‌میلی را در میان زنان منظورم زن‌های باشعور است که نیازی نمی‌بینند در چنین مواردی صدایش را دربیاورند.

همان‌طور که گفتم هیمسکرک کمی بعد از ورود جاسپر به خور پیدایش شد. منظره کشتی بادبانی که درست پایین عمارت پهلو گرفته بود حسابی به‌همش ریخت. مثل جاسپر، به‌محض لنگر انداختن به‌جانب ساحل نشتافت. برعکس، مدتی روی عرشه‌اش چرخید و زیرلب با خودش حرف زد و بعد وقتی دستور می‌داد که قایقش را به آب بیندازند لحنش عصبی بود. حضور فریا، که باعث می‌شد جاسپر از خوشی بال دربیاورد، برای هیمسکرک سبب عذابی نهانی بود، دلیل ساعت‌ها ماتم گرفتن و زجر کشیدنش.