معرفی و دانلود کتاب نامه به کودکی که هرگز زاده نشد اثر اوریانا فالاچی رایگان به همراه خلاصه کتاب

انسانیت؟ اصلاً مگر تو انسان محسوب می‌شوی؟ آیا یک حباب تخمک و یک اسپرم پنج میکرونی واقعاً برای به وجود آوردن یک انسان کافی است؟ انسان کسی است که بتواند فکر کند، حرف بزند، لبخند بزند و گریه کند و در جهانی که در پی انجام کار‌ها و ایجاد ایده هاست سازنده باشد، کسی مثل من. تو فقط یک عروسک جانداری که نه توانایی فکر کردن دارد نه حرف زدن، نه جنگیدن و نه گریستن و برای هیچکس جز خودش سازنده نیست. من برای تو ذهن و توانایی ادراک متصور شدم و با تو حرف زدم اما ذهن تو در واقع ذهن خودم بود و حرف‌های دو نفره‌مان گفتگویی یکطرفه بیش نیست، گفتگوی من با خودم. این مسخره بازی‌ها و هذیان بافی‌ها دیگر کافی است.

انسان‌ها تا وقتی که خطری آنان را تهدید می‌کند بزدلانه رفتار می‌کنند و به محض رفع خطر به یکباره ادعای شجاعت می‌کنند. هیچگاه نباید از خطر کردن برای چیز‌های باارزش اجتناب کنی.

آزادی هم واژه‌ای است مثل عشق که در خلال استفاده بیش از حد از آن معنایش را از دست داده و تنها کلیشه‌ای نامفهوم از آن باقی مانده است.

زندگی تلاش مداوم و ملال‌آور است کوچولو! همانند جنگی است که هر روز از سر گرفته می‌شود و در ازای لحظات شاد کوتاهی که به تو می‌دهد باید بهایی گزاف بپردازی.

در این دنیا کسی نمی‌تواند به سبکی که تو الان زندگی می‌کنی به تنهایی از پس نیاز‌هایش بربیاید. کسانی که تلاش می‌کنند هم در بهترین حالت فقط با شکست مواجه می‌شوند، اگر شانس بیاورند و دیوانه نشوند.

چرا باید این رنج و عذاب را تحمل کنم؟ به چه علتی؟ بخاطر سلولی که ابتدا به دو سلول دیگر و سپس به چهار سلول دیگر و بعد به هشت سلول دیگر و پس از آن به بی‌نهایت سلول دیگر تقسیم شد؟ بدون اینکه بخواهم؟ بدون اینکه بدانم؟ یا شاید هم به فرمان زندگی؟ اصلاً قبول، به فرمان زندگی. اما این چه قانونی است که برای تویی که هنوز در این دنیا وجود نداری از منی که در آن حضور دارم، اهمیت بیشتری قائل است؟ این چه عزت و احترامی در حق توست که عزت و احترام را از من سلب می‌کند؟ این چه حق زیستنی برای توست که هیچ ارزشی برای حق زیستن من قائل نمی‌شود؟ هیچ انسانیتی در تو نیست؟

مادر بودن یک شغل نیست وظیفه هم نیست، تنها حقی است میان سایر حقوق یک زن و فهماندن این موضوع به دیگران بسیار سخت است و اغلب اوقات هم نمی‌توانی متقاعدشان کنی و حدوداً همیشه شکست خواهی خورد اما نباید امیدت را از دست بدهی.

هیچکس پیش از‌ زاده شدن از حقوق طبیعی انسان بودن برخوردار نیست ما پس از‌ زاده شدن انسان محسوب می‌شویم چرا که در میان دیگر انسان‌ها زندگی می‌کنیم چرا که دیگران به ما کمک می‌کنند، چون یک مادر یا یک زن و یا یک پدر یا یک مرد به ما خوردن، راه رفتن، صحبت کردن، فکر کردن و رفتار کردن شبیه یک انسان را می‌آموزد. تنها چیزی که من و تو را به هم پیوند داده فقط همان بند ناف است عزیز دلم. من و تو یک زوج نیستیم، من و تو شاکی و متهم هستیم شاکی منم و متهم تو. تو مثل یک سارق وارد بدنم شدی رحمم را دزدیدی و بعد جریان خون و تنفسم را هم تصرف کردی و حالا هم می‌خواهی وجودیتم را تصاحب کنی، این اجازه را به تو نخواهم داد.

آیا فکر می‌کنی قبل از انفجار یا به وجود آمدن سلول کسی حق انتخاب داشت؟ آیا فکر می‌کنی از اولین سلول پرسیده شد که دوست داری به وجود بیایی یا نه؟ آیا کسی به فکر گرسنگی، سرما و بدبختی بعد از به وجود آمدنش بود؟ من این‌ها را قبول ندارم.

کوچولوی من این تصمیم از روی خود خواهی نیست قسم می‌خورم که به دنیا آوردن تو برای دلخوشی خودم نیست تصور اینکه با شکمی برآمده در خیابان‌ها قدم بزنم و یا به تو شیر بدهم، ‌تر و خشکت کنم و حرف زدن یادت بدهم آزارم می‌دهد. من زن خانه دار نیستم هزار جور مشغله و گرفتاری دارم قبلاً هم گفتم که نیازی به تو ندارم.

من زنی هستم که خودم تنها زندگی کردن را انتخاب کرده‌ام پدرت با من زندگی نمی‌کند من از این بابت ناراحت و متأسف نیستم، وقتی او با گام‌های مصمم از در این خانه بیرون می‌رفت من فقط به در خیره شدم و برای برگرداندنش هیچ تلاشی نکردم چرا که اگر هم بر می‌گشت حرفی برای گفتن نداشتیم.

چگونه یک مرد می‌تواند حس زنی را که بچه در شکمش است درک کند؟ مرد‌ها که نمی‌توانند حامله شوند راستی به نظر تو این برای مرد‌ها نقص است یا مزیت؟ من که تا دیروز فکر می‌کردم مزیتی برای آنهاست اما امروز به نظرم نوعی نقص و ناتوانی در آنهاست. اینکه آدم موجود زنده دیگری در درون خود داشته باشد غرورانگیز است.

کوچولوی من سعی می‌کنم برایت توضیح دهم که مرد بودن فقط داشتن ریش و سبیل نیست مرد بودن یعنی اینکه برای خودت، کسی باشی. برای من مهمتر از همه چیز این است که تو برای خودت کسی شوی، کسی شدن کلمه زیبایی است و حد و مرز نمی‌شناسد و ربطی به مرد بودن و زن بودن ندارد.

دیروز اصلاً حال خوشی نداشتم از اینکه در مورد سقط تو و اینکه چیزی حالیت نمی‌شود و نمی‌فهمی که من در موردت خوبی می‌کنم یا بدی، حرف زدم، معذرت می‌خواهم همه‌اش حرف بود و باد هوا. من در انتخاب و تصمیم خود قاطع هستم اگرچه این کار موجب تعجب دیگران شده است. شب گذشته تلفنی با پدرت حرف زدم او در اینجا زندگی نمی‌کند. به او گفتم که تو وجود داری، از تن صدایش فهمیدم که خبر خوبی به او نداده‌ام.