معرفی و دانلود کتاب مردی که خودش را تا کرد اثر دیوید جرولد رایگان به همراه خلاصه کتاب

«عمو جیم» اخمی کرد: «پونصد دلار؟! همه‌ش همین؟!» و بعد ادامه داد: «آره، همه‌ش یادم میره. خیلی خب، من پول توجیبی تو می‌کنم هفته‌ای دو هزار دلار، دنی. اما عوضش ازت می‌خوام کاری برام انجام بدی.» گفتم: «- حتماً.» از این بابت خوشحال بودم چون این رقم برایم قابل درک بود. صد و چهل و سه میلیون دلار... حتی مطمئن نبودم این همه پول توی دنیا وجود داشته باشد ولی تا دو هزار تا را می‌توانستم بشمارم.

«خب، عمو جیم چه کار باید بکنم؟»

«خاطرات روزانه تو بنویسی.»

... «منظورتون اینه که تمام وقایع روزو تو یه دفتر بنویسم؟ مثلاً، دفترچه‌ی خاطرات عزیز امروز یه دختر و بوسیدم و از این جور حرفا؟!»

«نه‌، دقیقاً می‌خوام چیزایی رو که به نظرت مهم میان ثبت کنی. هر روز فقط چند صفحه بنویس همین. حالا اینا می‌تونن وقایع مهم باشن یا چند خط درباره‌ی هر چیزی که به نظرت ارزش نوشتن داره. تنها چیزی که می‌خوام اینه که قول بدی هر روز یه چیزی بهش اضافه کنی... یا اصلاً چطوره بگیم... هر هفته؟ می‌دونم که گاهی اوقات یه کمی سهل‌انگار می‌شی.»

ازش پرسیدم: «اون وقت شما می‌خواید نوشته‌هامو بخونید؟» او شتاب زده: «اوه نه نه نه. فقط می‌خوام مطمئن بشم که تو می‌نویسی‌شون. نیازی نیست نشونم بدی. ناسلامتی اون خاطرات روزانه‌ی توئه. اینکه باهاشون چه کار کنی به خودت مربوطه.»

«به وقت منو بازی نده، دنی. خاطراتتو صادقانه رو کاغذ بیار. در غیر این صورت فقط خودتو گول زدی و یادت باشه هر چیز... هر چیزی رو که از نظرت مهمه ثبت کنی.»

گفتم: «باشه، اما آخه چرا؟»

«چرا؟! او نگاهم کرد. وقتی بنویسی، خودت می‌فهمی.»

بسیار خب این هم از این. نقطه‌ای هست که ورای آن پول هیچ ارزشی ندارد. این موضوعی نیست که من در همین هفته بهش رسیده باشم. مدت‌ها بود درباره‌اش شک داشتم.

پانصد دلار در هفته پول خرج کردن انگار کار دیگری هم می‌شود با پول کرد. مقادیر معتنابهی آزادی در اختیار آدم می‌گذارد تا هر کاری که دلش می‌خواهد بکند... کافی است خرجیتان را به دو هزار دلار در هفته افزایش بدهید تا سر سوزنی از آن محدودیت‌ها را نداشته باشید. تفاوت این دو مبلغ چندان زیاد نیست. واقعاً زیاد نیست.

خلاصه رفتم برای خودم چند دست لباس نو و چند صفحه‌ی گرامافون خریدم همین طور چند دل‌مشغولی باکلاس دیگر که از قبل چشمم دنبالشان بود. اما از آنجا که قبلاً عادت داشتم پول بیشتر از حد نیازم زیاد توی دست و بالم باشد، وجود آن مقدار پول توی جیبم، تفاوت چندانی نمی‌کرد. باید لباس‌هایی با جیب‌های بزرگتر می‌خریدم. همین و بس.

در نهایت به این نتیجه رسیدم که مثل سابق در خانه بمانم. اگر دلم بخواهد می‌توانم خودم را با چیزمیز خریدن سرگرم کنم اما مالکیت اشیا بودن هیچ وقت برای من مهم نبوده. اشیا را باید هر از گاه گردگیری کنی. گذشته از آن من هر چه را که نیاز داشته باشم دارم.