معرفی و دانلود کتاب همه دوستان من ابر قهرمان اند اثر اندرو کافمن رایگان به همراه خلاصه کتاب

حقیقت دارد. کمال‌گرا می‌خواهد به ونکوور نقل‌مکان کند. وسایلش را پیش‌تر فرستاده و آپارتمانی اجاره کرده است. به‌محض این‌که پرواز AC117 در ونکوور به زمین بنشیند، او همه‌چیز، ازجمله تام، را پشت سرش رها خواهد کرد. تمام رنج، تمام دلتنگی و تمام عشقش به تام ناپدید خواهد شد. او ونکوور را به کمال خواهد رساند. قدرتش را دارد. شش ماه از ناپدیدشدن تام گذشته. زمان به‌قدر کافی سپری شده است.

دوزیست بود که آن ‌شب تام را از روی هیپنو کنار کشید. گذاشت تام پنج مشت به هیپنو بزند. هیپنو با دماغ خونین روی زمین افتاد. از نظر دوزیست پنج ضربه کافی بود. بازوی تام را کشید و او را از هیپنو دور کرد.

تام مقاومت کرد. دوزیست مجبور شد از تمام توانش استفاده کند تا دست‌های او را از پشت محکم نگه دارد.

تام فریاد زد: «یکی دیگه!» دوزیست گفت: «فایده‌ای نداره.» تام گفت: «فقط یکی دیگه.» دوزیست گفت: «بی‌فایده‌ست.» دست‌های تام بی‌حرکت شد و مقاومت را رها کرد. هیپنو پوزخند زد. تام توی صورت او تف انداخت. از اول هم نمی‌خواست هیپنو را به مراسم دعوت کند.

یک روز صبح، دقیقاً پنج ماه پس از عروسی، کمال‌گرا زودتر از همیشه از خواب بیدار شد. به مغازه نبش خیابان رفت تا یک بسته سیگار بخرد، اما وقتی پای صندوق رسید، مکث کرد. سه کارتن سیگار خواست و یک فندک صورتی پلاستیکی هم خرید. از آن‌جا تا یک ارزان‌سرا پیاده رفت و با سه دلار و نودونه سِنت بزرگ‌ترین زیرسیگاری موجود را خرید.

او با کیسه پلاستیکی‌ای که سیگارها، زیرسیگاری و فندک صورتی در آن بود به آپارتمانش برگشت. کیسه را روی میز انداخت؛ زیرسیگاری بر اثر برخورد با میز تقّی صدا داد.

کمال‌گرا با نامه‌بازکن هر سه کارتن سیگار را باز کرد و روکش پلاستیکی هر بیست‌وچهار پاکت سیگار را درآورد. همه سیگارها را از پاکت‌هایشان بیرون کشید و یک دسته سیگار ششصدتایی درست کرد.

کمال‌گرا شروع کرد به سیگار کشیدن. ششصد نخ سیگار به‌نظرش عددی باورنکردنی رسید. مطمئن بود تا قبل از دودکردن آخرین نخ سیگار، تام برمی‌گردد.

دوازده روز بعد، ششصدمین سیگار لای انگشت‌های زردشده از نیکوتینش قرار داشت. فندک صورتی در دستش لیز خورد. انگشت شستش پرید. کمال‌گرا شعله را به نوک سیگار چسباند، بدون سرفه‌کردن دود را به ریه برد که ناگهان کسی در زد.

کمال‌گرا دود را بیرون داد و سیگار روشن را لبه زیرسیگاری گذاشت. صدایی از درونش به او می‌گفت که در را باز نکند. صدا به او گفت اگه تام باشه که در نمی‌زنه. او به‌هرحال در را باز کرد.

مردی که روبه‌روی او ایستاده بود قد بلندی داشت، تازه اصلاح کرده بود و موهای روی شقیقه‌اش سفید بود. کت‌وشلوار سیاه و پیراهن سفید و کراوات سیاهش حسابی مرتب بودند. کفش‌هایش برق می‌زد. کنارش روی زمین جعبه نمونه بزرگی به‌اندازه یک جاروبرقی قرار داشت. مرد به او لبخند زد.

کمال‌گرا همیشه از فروشندگان جاروبرقی نفرت داشت. نه دلیل خاصی در کار بود و نه تجربه دردناکی مربوط به گذشته. نه پدری غایب و نه معشوقی قدیمی داشت که فروشنده جاروبرقی بوده باشند. او بی‌هیچ دلیلی از این آدم‌ها بدش می‌آمد.