معرفی و دانلود کتاب وجدان زنو اثر ایتالو اسووو رایگان به همراه خلاصه کتاب

حال که خودم را تجزیه و تحلیل می‌کنم، شک و تردیدی وجودم را فرا می‌گیرد: شاید تنها به این علت علاقه‌مند به سیگارم که بتوانم گناه تمام ضعف‌ها و ناتوانی‌هایم را روی دوش آن بیندازم. چه کسی می‌تواند بگوید با ترک سیگار من همان مرد قوی و ایده‌آلی می‌شدم که آرزوی بودنش را داشتم؟ شاید ناخودآگاه، همین شک و تردید است که مرا وابسته به عادت ناپسندم کرده است: راهی آسان برای زندگی، با این تصور که انسان خودش را موجود فوق‌العاده‌ای فرض می‌کند که بزرگی و عظمت با سرشتش عجین شده است، منتها این عظمت و بزرگی به عللی کشف‌ناکرده باقی مانده است. من این احتمال را برای توجیه ضعف‌های جوانی‌ام پیش کشیده‌ام ولی از ته دل به آن اعتقاد ندارم.

حال که خود پیر شده‌ام و دارم به وادی «پدرسالاری» نزدیک می‌شوم، بهتر درک می‌کنم که از لحاظ نظری بی‌اخلاق بودن به‌مراتب بدتر از آن است که شخص اعمال خلاف اخلاق انجام دهد. عشق یا نفرت ممکن است انسان را به طرف قتل نفس بکشاند، ولی تبلیغ آدم‌کشی یا تمجید از آن نوعی خبث طینت است و حکایت از شرارتی عمیق دارد.

احتمال دارد فکر ازدواج از روی خستگی به سرم افتاده باشد، خسته از آن همه یکنواختی!

تصور می‌کنم همه ما، چه در روح و چه در جسم خودمان، محل‌های پنهانی و آسیب‌پذیری داریم که شرم و حیای ما نمی‌خواهد چشم نامحرم به این محل‌ها بیفتد. انسان به درستی نمی‌داند این محل‌ها کجاست ولی اطمینان دارد که وجود دارند.

کشتن، حتی اگر با خدعه و تزویر همراه باشد، به‌مراتب بیشتر با مردانگی سر و کار دارد تا از اعتماد دوستی سوء‌استفاده کردن و راز دل دوست را پیش این و آن افشا کردن.

انسان یک نگاه را بهتر از یک حرف به خاطر می‌سپارد.

ما مردها همیشه از زنی که مرد دیگری را بر ما ترجیح داده است دل خوشی نداریم. اصلاً درک نمی‌کنیم زنی که دست رد به سینه ما زده توقع چه همدردی از ما در مورد خطای ارتکابی‌اش می‌تواند داشته باشد. این «مرد دیگر» حتی اگر دوست ما باشد تأثیری در اصل قضیه ندارد، چون کور نیستیم و واقفیم که اموری از این قبیل به چه نحوی پایان می‌یابد!

به نظرم آمد که مسئله دردناکی را حل کرده‌ام: انسان‌ها نه خوش‌جنس هستند و نه بدجنس و خیلی چیزهای دیگر هم نیستند. خوبی نوری است که فقط گاه‌گاهی عمق تاریک روح بشری را با شعله‌های گریزان روشن می‌سازد: شعله‌ای برمی‌خیزد و بلافاصله خاموش می‌شود. ولی در لحظه‌ای کوتاه که راه آدمی را روشن می‌سازد، شخص می‌تواند جهتی را که در تاریکی باید بپیماید انتخاب کند و به همین علت است که همیشه امکان خوب بودن و خوبی کردن برای انسان وجود دارد، مسئله اساسی هم همین است.

نباید نسبت به آدم‌ها ترحم داشت، چون اگر تسلیم چنین احساسی بشویم انتهایش نامعلوم است و جز ملال و دردسر بهره‌ای نصیب‌مان نخواهد شد. ارمغان قانون طبیعت شادی و خوشبختی نیست بلکه رنج و بدبختی است. وقتی صیدی خوش‌خوراک، در دام می‌افتد، انگل‌ها از هر طرف هجوم خواهند آورد و اگر وجود نداشته باشند به وجود خواهند آمد. دیری نخواهد گذشت که صید در دام افتاده کفایت نخواهد کرد، زیرا طبیعت در کارهایش حساب و کتابی ندارد، فقط تجربه می‌کند. وقتی صید کفایت نمی‌کند، انگل‌ها هم کم می‌شوند: مرگی که بعد از درد و رنج سر خواهد رسید، تعداد آن‌ها را کاهش خواهد داد و بدین ترتیب برای مدت‌زمان کوتاهی موازنه برقرار خواهد شد.