معرفی و دانلود کتاب کتابچه‌ی مخوف اثر دن پابلوکی رایگان به همراه خلاصه کتاب

کسیدی بین دفترچه‌اش را بست و نگاهی به بیرون از اتوبوس انداخت. دنیای آن بیرون یک لکهٔ تیره و تار سبزرنگ بود. چند بار پلک زد تا توانست تصاویری از مناظر بیرونی را در ذهنش ثبت کند. مثلاً، یک مزرعهٔ تازه‌کشت‌شدهٔ ذرت یا اصطبلی کج و کوله یا تپه‌هایی بی‌انتها که با پوشش برگ‌های تابستانی سرسبز بودند.

کسیدی، که تقریباً یک ساعت از نیویورک تا آن‌جا سفر کرده بود، می‌دانست که نزدیک وایت‌چپل هستند. زمین‌های بیرون مقیاس خوبی برای این کار به حساب می‌آمد. بعد از پانزده دقیقه علف‌های زرد میدولند و هوای زردرنگ شهر الیزابت در نیوجرسی ظاهر شد. بیست دقیقه بعد، پیاده‌روهای درب‌وداغان و دیوارهای بتنی نقاشی‌شدهٔ نیوآرک را دیدند. سی دقیقه بعد خانه‌های زهواردررفتهٔ سبک ویکتوریایی مِیپل‌وود، مِلبورن و سامِت را رد کردند که با اولین منظرهٔ واقعی سبزرنگ برگ‌ها، گل‌ها و درخت‌ها احاطه شده بودند.

چهل دقیقه بعد شهرهای آفتاب‌سوخته و بازارچه‌های نامنظم را که از مسیر شمارهٔ هفتادوهشت منشعب می‌شدند پشت سر گذاشتند. در نهایت و در عرض پنجاه دقیقه، به تپه‌ها، آسمان و فاصلهٔ ارغوانی ابدی غرب... و آن‌ورتر رسیدند.

در این موقع و یک ساعت بعد از خروج‌شان از نیویورک، اتوبوس با کندی هرچه‌تمام‌تر از سراشیبی سمت رودخانهٔ دلوِر پایین می‌رفت؛ جایی که همراه یک سری دیگر از تپه‌های عظیم نیوجرسی به ایالت پنسیلوانیا می‌رسید.

ولی کسیدی آن‌قدر دور نمی‌رفت. دِه کوچکی که ترمونت‌ها در آن زندگی می‌کردند در هزارتوی قله‌های گروهی و چند دره به فاصلهٔ چند کیلومتری شمال بزرگراه لانه کرده بود. طولی نمی‌کشید که اتوبوس کنار مرکز خریدی می‌ایستاد که در چند کیلومتری اولین پیچ‌وخم‌های قابل مشاهدهٔ رودخانهٔ روبه‌رویشان قرار داشت. خانم ترمونت، به همراه جویی، در توقفگاه با کسیدی قرار گذاشته بود. قرار بود خانم ترمونت کسیدی و جویی را از بقیهٔ راه تا خانه برساند؛ خانه‌ای که کسیدی دو تابستان قبل را در آن گذرانده بود. بخشی از برنامه این بود که بچه‌ها باید از شهر به روستا بیایند و مدتی آن‌جا بمانند.

سومین سال پی‌درپی بود که کسیدی تابستان را با خانوادهٔ ترمونت‌ها می‌گذراند. آخرین سال هم بود. سال بعد کسیدی سیزده‌ساله می‌شد و دیگر سنش مناسب برنامه نبود. پس این هم از این، یعنی وایت‌چپل یا گفتار آخر.