معرفی و دانلود کتاب فرهنگ ساختن فرهنگ اثر بن هاروویتز رایگان به همراه خلاصه کتاب

«برای رسیدن به فرهنگ دلخواهتان، قبل از هرچیز باید بدانید چه می‌خواهید. به نظر بدیهی می‌رسد و بدیهی هم است؛ به نظر ساده هم می‌رسد، اما ساده نیست. از بین بی‌نهایت انتخابی که وجود دارد، چطور می‌خواهید فرهنگی را طراحی کنید که سازمانتان را به مزایای مورد نیازش برساند، به محیط کاری‌اش افتخار کنید و از همه مهم‌تر، واقعاً بشود اجرایش کرد؟

چند نکته را در ذهن داشته باشید:

چه شرکتتان استارتاپ باشد و چه صد سال قدمت داشته باشد، همیشه باید به فکر طراحی فرهنگتان باشید. فرهنگ، مثل سازمان مادرش، برای رویارویی با چالش‌های جدید باید تکامل پیدا کند.

- تمام فرهنگ‌ها الهام‌بخش‌اند. من با هزاران شرکت کار کرده‌ام. هیچ‌کدام هرگز به همخوانی یا هماهنگی فرهنگیِ کامل نرسیده‌اند. در هر شرکتی که کمی بزرگ شده باشد، همیشه تخطی‌هایی وجود دارد. قرار نیست بی‌عیب‌ونقص باشیم، کافی است از دیروز بهتر شویم.

- الهام گرفتن از فرهنگ‌های دیگر ایرادی ندارد، اما هرگز سعی نکنید راه رفتن سازمان دیگری را تقلید کنید. فرهنگ باید از جان‌ودل خودتان آمده باشد تا سرزنده و پایدار بماند. خودت باش، در اولین گام برای طراحی فرهنگ موفق، باید خودتان باشید. کار ساده‌ای نیست.

در سال ۱۹۹۳، چارلز بارکلیِ بسکتبالیست گفته بود: «من الگوی کسی نیستم. صرفاً چون می‌توانم توپ را به سبد بدوزم قرار نیست بچه‌هایتان را بزرگ کنم.» این عبارت به مذاق خیلی‌ها خوش آمد و شرکت نایک از روی آن یک کمپین تبلیغاتی ساخت. وقتی این کمپین حسابی معروف شد، خبرنگاری از حکیم اولاجوان، هم‌تیمی بارکلی، پرسید آیا او هم الگوی کسی نیست؟ اولاجوان جواب داد: «من الگو هستم.»

اولاجوان توضیح داد که چارلز بارکلی در خلوت و در ملأ عام زمین تا آسمان فرق می‌کند. او گفت چون جلو بردن چنین شخصیت دوگانه‌ای خیلی دشوار بود، بارکلی همیشه دنبال راه فراری از این وضعیت می‌گشت. چون فکر نمی‌کرد واقعاً همان آدمی است که ان‌بی‌ای از او انتظار دارد، وقتی برای مهمانی بیرون می‌رفت، خوش‌گذرانی را از حد می‌گذراند. اولاجوان گفت خودش برعکس است: شخصیتش در فضاهای خصوصی و عمومی دقیقاً یکی است؛ برای همین واقعاً الگوست.»

وقتی مدیرعامل لودکلود بودم، مجبور شدم آن را از شرکت خدمات ابری‌ای که سر در آسمان‌ها داشت، به یک شرکت تولید نرم‌افزار سازمانی تبدیل کنم که برای زنده ماندن باید گُروگُر نرم‌افزار بیرون می‌داد. بعد از سقوط دات‌کام و تلکام در اوایل سال 2000، بازار خدمات ابری یک‌شبه از بی‌نهایت به نزدیکی صفر رسیده بود. وقتی با بدبختی مرحله‌ی گذار شرکت را پشت سر گذاشتیم و در قالب شرکت جدیدی به نام آپسوِیر سر بلند کردیم، دیدیم رقیبی به نام بلِیدلاجیک دارد در بازار نرم‌افزار دخلمان را می‌آورد. می‌دانستم برای رقابت با آن‌ها به تحول فرهنگی بزرگی نیاز داریم.

کار در لودکلود را با تقاضای بی‌پایانی از سمت بازار شروع کردیم و فرهنگمان را در راستای پاسخ‌دهی به این تقاضا شکل دادیم. تمرکزمان روی توانمندسازی، رفع گلوگاه‌های رشد و ایجاد محیط کاریِ معرکه بود. اگر می‌خواستیم در صنعت نرم‌افزارِ سازمانی سر بلند کنیم و پلت‌فرممان را به کسب‌وکارهای بزرگ بفروشیم، باید فرهنگی می‌ساختیم بر مبنای اضطرار، روحیه‌ی رقابتی و دقت. باید رهبری با چنین ویژگی‌هایی به شرکت می‌آوردم.

کسی که برای رئیس بخش فروش استخدام کردم، مارک کرانی، با بقیه‌ی ما همخوانی فرهنگی نداشت. راستش یک وصله‌ی کاملاً ناجور بود. بیشتر کارمندهای ما دموکرات‌های بی‌دین اهل ساحل غربی بودند که لباسِ راحت می‌پوشیدند و خون‌گرم و لاقید بودند. فکر می‌کردیم همه خوش‌قلب‌اند و خوبی هم را می‌خواهند. کرانیْ مورمون، جمهوری‌خواهی و اهل بوستون بود، کت‌وشلوار می‌پوشید و کراوات می‌زد، به همه شک داشت و یکی از رقابت‌طلب‌ترین آدم‌های روی زمین بود. اما طی چهار سال بعد، نه‌تنها شرکت را نجات داد که دستاوردی برایمان به ارمغان آورد که در مخیله‌ی هیچ‌کس نمی‌گنجید.