معرفی و دانلود کتاب اگر فریدا بود چه می کرد؟ اثر آریانا دیویس رایگان به همراه خلاصه کتاب

در خانۀ آبی نقاشی‌ به نام «خرابه» وجود دارد که فریدا در سال 1947 آن را کشیده و با هر ضربۀ قلمش، احساساتش، اعم از خشم، اندوه، نفرت و پیام‌هایش به‌وضوح دیده می‌شوند. کنار سنگ‌قبری که رویش کلمات «لانۀ پرنده، لانۀ عشق، همه برای هیچ» نوشته شده، طرح تکه‌تکه‌شده‌ای از چهرۀ همسرش، دیه‌گو، وجود دارد. اطراف سرش شاخه‌هایی قرار دارند که از یک تا بیست شماره‌گذاری شده‌اند؛ احتمالاً تعداد روابط خارج از ازدواجی هستند که دیه‌گو در زمان زندگی با فریدا داشته است.

اگر فریدا می‌خواست به خودش عشق بورزد، چه می‌کرد؟

بازی کردن با ابرو‌ها: شاید ابرو‌های فریدا به اندازه سبک نقاشی او نمادین باشند و این تصادفی نیست. او به مراقبت ویژه از ابرو‌هایش معروف بود.

نه‌اینکه طبق مد آن زمان ابرو‌هایش را بردارد تا کوچک‌تر شوند، بلکه از یک مداد ابروی رولون برای پر کردن آن‌ها استفاده می‌کرد. همان‌طور که برخی از وسایل او در موزه وی‌اندای ۶۱ لندن در سال ۲۰۱۸ و موزه بروکلین در سال ۲۰۱۹ دیده شد، فریدا طرفدار محصولات دیگری از برند رولون هم بوده، از جمله رژگونه و رژلب.

به تصویر کشیدن خود: خب، البته فریدا مدت‌ها پیش از گوشی آیفون زندگی می‌کرد، بنابراین اگر به نقاشی علاقه‌ای ندارید، یک عکس سلفی همیشه جواب می‌دهد. تا زمانی که زاویه مناسب را پیدا نکرده‌اید، از تلاش کردن دست نکشید؛ از بین صدوچهل‌وسه نقاشی فریدا، پنجاه‌وپنج تای آن‌ها خودنگاره بودند.

و ما هم فقط همان خودنگاره‌هایش را می‌شناسیم. پس اگر حافظه گوشی‌تان پر از عکس‌های خودتان شده، خجالت نکشید چون بهترین سوژه عکاسی‌ای که می‌شناسید خودتان هستید.

جلب‌توجه دیگران: فریدا کالو عاشق اظهارنظر در اجتماع بود. او به‌جز هنر نقاشی، در نمایش بازی کردن هم استاد بود. در اولین و آخرین نمایشگاه انفرادی آثارش در مکزیکو، بستری بودن و بیماری‌اش او را از شرکت در جشن خود بازنداشت و به‌جای ماندن در خانه، بستر بیماری‌اش را با خود به نمایشگاه برد. پس از اینکه روی برانکاردی تا نمایشگاه حمل شد، روی تخت تزئین‌شده‌اش که همان روز تحویل گرفته بود، قرار گرفت. بنابراین اگر کمی احساس ناراحتی کردید، تا می‌توانید به خودتان عشق بورزید، هرچه باشد، فقط یک‌بار زندگی خواهید کرد.

ازدواج آن‌ها تقریباً از همان اول به مشکل خورد. فریدا به یاد دارد که شب عروسی‌اش را با گریه به پایان رساند. «دیه‌گو به چنان موجود مستی تبدیل شد که هفت‌تیرش را بیرون کشید، انگشت کوچک یک مرد و وسایل دیگری را شکست، بعد باهم جروبحث کردیم، و من گریان به خانه برگشتم.» با این شروع بد - در شب عروسی‌شان - نتوانست فریدا را از عشقش دور کند. «چند روز بعد دیه‌گو به دنبالم آمد و مرا به خانۀ شمارۀ 104 خیابان ریفورما برد.» اندکی پس از ازدواجشان، برای گذراندن ماه‌عسلشان به کوئرناواکا در جنوب مکزیک رفتند. فریدا در مورد روز‌های خوبی که هر دو به گشت‌وگذار، پذیرایی از میهمانان و برگزاری مهمانی‌های شاد شبانه مشغول بودند، نوشت، اما آن چند ماه خیلی هم ایدئال نبود. دیه‌گو نمی‌توانست برای مدتی طولانی از کارش دور شود و خیلی زود دوباره به‌صورت تمام‌وقت به نقاشی پرداخت و بیشتر اوقات نوعروس زیبایش را تنها می‌گذاشت. حتی بسیاری از دوستانشان حدس می‌زدند که دیه‌گو در ماه‌عسلشان با دستیارش، یون رابینسون، در ارتباط بوده است.