معرفی و دانلود کتاب حد و مرزت را تعیین کن تا آرامشت را بیابی اثر ندرا گلاور تواب رایگان به همراه خلاصه کتاب

«کیم، در حالی‌که سرش را درون دستانش فرو برده بود، گفت: "احساس می‌کنم از پا افتاده‌ام." او از دو هفته بعد از بازگشت از ماه‌عسلش به دفتر من مراجعه می‌کرد. کیم به‌تازگی ازدواج کرده بود و در حرفه‌اش عالی بود. او به خودش افتخار می‌کرد که در همهٔ کارهایی که انجام می‌دهد بهترین است؛ اما نگرانی‌هایش برای انجام درست همه‌چیز طاقت‌فرسا شده بود. کم‌ توان شده بود و می‌ترسید صبح از رختخواب بلند شود.»

«او نه‌تنها مصمم بود در هر کاری تمام تلاشش را بکند، بلکه می‌خواست همیشه به بهترین وجه برای دیگران حضور داشته باشد؛ مانند بهترین دوست، بهترین دختر، بهترین خواهر و بهترین همکار. حالا او می‌خواست بهترین همسر شود و روزی بهترین مادر. بهترین بودن برای کیم همیشه به معنای "بله" گفتن بود. "نه" گفتن، نافرمانی و خودخواهی به شمار می‌آمد.»

«کیم با این امید به دفتر من آمد تا بفهمد چگونه بدون احساس خستگی زیاد، کارهای بیشتری انجام دهد. او فهرستی از کارهایی نوشت که پذیرفته بود هفتهٔ آینده برای دیگران انجام دهد. اصرار داشت که دوستش برای اسباب‌کشی به کمک او احتیاج دارد و همکارش بدون کمک او نمی‌تواند پروژه‌اش را مدیریت کند. کیم مشتاق پیدا کردن راه‌حلی بود.»

«از او پرسیدم: چه کاری را واقعاً باید انجام دهی و چه کاری را می‌توانی به کسی دیگر بسپری؟ فکر می‌کنی دوستت ممکن است شخص دیگری را پیدا کند تا در اسباب‌کشی به او کمک کند؟ کیم کمی فکر کرد و گفت: بله. اما دوباره اصرار داشت خودش می‌خواهد کمک کند. در آن لحظه فهمیدم کیم در تعیین حد و مرزها برای مقدار و زمانی که می‌خواهد به دیگران کمک کند مشکل دارد و همین باعث اضطرابش شده است.»

«او قصد و نیت خوبی داشت؛ تنها کاری که می‌خواست انجام دهد، کمک به دیگران بود. اما این سطح از تمایل برای کمک، از توان او خارج بود. وقتی به سپردن کارها به شخص دیگری اشاره کردم، کیم بی‌درنگ این ایده را رد کرد. او فقط یک راه برای کمک می‌شناخت: بله گفتن و خودش انجام دادن کارها. همین خودداری کیم از "نه" گفتن، او را به دفتر من کشانده بود و ریشهٔ اضطراب و استرس فلج‌کننده‌اش همین بود.»

«طبق مطالعات، اضطراب در حال افزایش است. من با افراد زیادی روبه‌رو می‌شوم، به‌ویژه زنان، که مدام از خودشان مایه می‌گذارند و در نهایت فقط احساس خستگی و افسردگی می‌کنند. به همین دلیل است که ما در فرهنگی زندگی می‌کنیم که خستگی روانی به هنجار تبدیل شده است.»