معرفی و دانلود کتاب چشم هایت اثر سیر سدریک رایگان به همراه خلاصه کتاب

من نمی‌خوام این کارو بکنم!

توما التماس‌کنان این را می‌گوید؛ آن هم درحالی‌که به زن جوان نزدیک می‌شود. دلش می‌خواهد مسیر قدم‌هایش را تغییر دهد، ولی نمی‌تواند. کاری از دستانش ساخته نیست. برای هرچه بیشتر ترساندن آن زن، می‌کوشد چاقو را در دستانش تکان دهد و با آن بازی کند. چاقویی که در دست دارد تیز و مخصوص است. مخصوص کارهای تمیز و با دقت.

زن جوان تلاش می‌کند از زیر پارچه‌ای که دهانش را بسته ، فریاد بزند. دقیقاً می‌داند توما قصد انجام دادن چه کاری را دارد. چتری موهای آغشته به خونش بر روی صورتش ریخته.

بسه، صبرکن، تو رو خدا دست نگه‌دار!

برعکس، توما دست برنمی‌دارد. موهای زن را می‌گیرد و سرش را به‌شدت به دیوار می‌کوبد. این کار باعث می‌شود وی گیج شده و دست از تقلا بردارد. اشک می‌ریزد و توما به ناتوانی‌اش نگاه می‌کند. بسه لعنتی! بسه دیگه.

یک‌بار دیگر می‌کوشد خودش را از این صحنه بیرون بیاورد، ولی موفق نمی‌شود. هیچ کاری از دستش بر نمی‌آید. مصمم، چاقو را بالا می‌آورد و آن را به سمت صورت زن می‌برد. خیلی خوب می‌داند چه می‌خواهد. آن چشم‌ها را...

دیگر از دست هیچ‌کس کاری بر‌نمی‌آید...

وقتی ناتالی از خواب بیدار می‌شود، خورشید هنوز طلوع نکرده است. همچون هر روز صبح که بیدار می‌شد، چند لحظه‌ای چشمانش را بسته نگاه داشت. مانند هر روز صبح، دستش را در تاریکی تکان داد تا گوشی آیفونش را پیدا و زنگش را قطع کند. آهنگ مورد علاقه‌اش را به‌وسیله اینترنت دانلود و آن را به‌عنوان زنگ ساعت گوشی‌اش انتخاب کرده بود. صفحه گوشی را لمس و زنگ را قطع کرد. از بیرون صدای پرنده‌ای به گوشش رسید.

ساعت ۴:۵۰ بامداد بود، ساعت مورد علاقه وی، ساعتی که فقط مخصوص خودش بود. ساعت ناتالی. دوست داشت این‌طور تصور کند، چون همه، به‌جز وی، در آن ساعت خواب بودند.

مانند گربه‌ای تنبل ملافه‌هایش را کنار زد و بلند شد. سپس به سمت کمد رفت و لباس ورزشی پوشید.

چند وقت پیش زود بیدار شدن از خواب و بیرون رفتن از خانه برای دویدن را همچون قانونی در زندگی‌اش تصویب کرده بود. ولی رفته‌رفته به‌قدری از آن لذت می‌برد که دیگر نمی‌توانست ترکش کند. پرده اتاق را کنار زد و لای پنجره را کمی باز گذاشت تا هوای تازه به درون اتاق بیاید. اکنون صدای پرنده بیشتر به گوش می‌رسید.

چند دقیقه ای همان‌طور سر جایش ایستاد تا بوی تازه جنگل را استشمام کند و از آن لذت ببرد. شب گذشته باران باریده و همین باعث شده بود هوا عالی باشد. مه، مانند چتری، خیابان را در بر گرفته بود. بعید می‌دانست دوباره باران ببارد. آسمان تقریباً باز شده بود. می‌توانست برود.