معرفی و دانلود کتاب فرازمینی ها اثر آوی لوئب رایگان به همراه خلاصه کتاب

مدت‌ها قبل از این که از وجود این شیء خبر داشته باشیم، داشت از سوی ستاره‌ی وگا، ستارهای که در فاصله‌ی بیست و پنج سال نوری ماست، به سمت ما می‌آمد. این شیء در تاریخ ۶ سپتامبر سال ۲۰۱۷ صفحه‌ی مداری را قطع کرد، صفحه‌ای که همه‌ی سیارات منظومهی شمسی روی آن به گرد خورشید می‌گردند. لیکن مسیر فوق‌هذلولی این شیء حکایت از آن داشت که به ملاقات ما می‌آید و ماندگار نیست. روز ۹ سپتامبر سال ۲۰۱۷ این گردشگر به نقطه‌ی حضیض مسیرش رسید، یعنی نقطه‌ای از مسیر که کوتاه‌ترین فاصله را از خورشید دارد. سرعتش که در دوردست‌ها - در حدود ۹۰۰,۵۸ مایل بر ساعت نسبت به خورشید - به مراتب فراتر از سرعت فرارش از گرانش خورشید بود. در تاریخ ۲۹ سپتامبر از فاصله‌ی مداری سیاره زهره و در تاریخ ۷ اکتبر از فاصله‌ی مداری زمین از خورشید گذشت و به سرعت رهسپار صورت فلکی پگاسوس و تاریکی فراسوی آن شد. این شیء که آمد و به فضای میان‌ستاره‌ای برگشت، انسانیت از آمد و رفت آن باخبر نشد. ما که از آمدن‌اش خبر نداشتیم، نامی به آن نداده بودیم. هر چیز یا هر کس دیگری هم همین کار را می‌کرد، ما همچنان از آن بی‌خبر می‌ماندیم. این شیء از کنار ما گذشته بود که اخترشناسان روی زمین متوجه فرار آن شدند. برای نام‌گذاری رسمی این شیء چند نام انتخاب کردیم و روی یکی از آن‌ها به توافق رسیدیم که U1 2017/1I بود. با وجود این جامعه‌ی علمی و مردم سیاره‌ی ما آن را به «اوموآموآ» می‌شناسند - نامی هاوائیایی و نام مکان جغرافیایی تلسکوپی که برای کشف این شیء به کار رفت.

داده‌ها به ما می‌گویند که اوموآموا دیسک نورانی نازکی در چارچوب استاندارد محلی سکون است و همین‌که با کشش گرانشی خورشید رویارو می‌شود، از مسیری که گرانش به تنهایی تعیین می‌کند منحرف می‌شود و این کار را بدون این‌که گاز قابل رؤیتی از خود خارج کند یا تجزیه شود، انجام می‌دهد.

چکیده‌ی آنچه از این داده‌ها برداشت می‌کنیم این است که اوموآموا به لحاظ آماری نوعی اخراجی نامتعارف بوده است.

با استفاده از احتمالات بسیار محافظه‌کارانه که تنها بر اساس شکل، دوران، روشنایی باشند، احتمال شکل گرفتن شیئی طبیعی چون اوموآموای دنباله‌دارگونه، یک در میلیون است. اگر تلاش کنیم تا چنان ترکیب آن را توضیح دهیم که بتوانیم انحراف فراتر از گرانش خورشیدی بر اثر خروج گاز را توجیه کنیم که برای ابزارمندی‌های ما قابل‌رؤیت نبود، آن وقت با نوعی شیء طبیعی روبرو هستیم که احتمال شکل‌گیری‌اش یک در چند هزار است. لیکن ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود. به یاد داشته باشید که آهنگ اسپین اوموآموا تغییر نمی‌کرد و این ویژگی نیز بسیار نامتعارف بود. با در نظر گرفتن اتلاف جرم زیاد اوموآموا بر اثر شتاب غیرگرانشی‌اش، شاید از هر هزار دنباله‌دار یکی اسپین‌اش را بتواند ثابت نگه دارد. اگر اوموآموا یکی از این دنباله‌دارهای نادر باشد، با این حساب، احتمال شکل‌گیری آن یک در میلیارد می‌شود.

این عامل را نیز باید در نظر بگیریم که اوموآموا تکان‌های ناگهانی نداشته است. اگر خروج طبیعی گاز و تجزیه در کار بود که به طریقی برای ابزارمندی‌های ما قابل‌رؤیت نبود، این پیشران‌های طبیعی اوموآموا می‌بایست اثر یکدیگر را خنثی می‌کردند. حال اگر این عامل، رویداد دیگری با احتمال یک در هزار باشد، آنگاه احتمال هستی اوموآموا یک در هزار میلیارد می‌شود.